Bus Torture? (Ang Sikwel)

♫
Can you meet me halfway,
Right at the borderline?
That's where I'm gonna wait
for you
I'll be lookin' out
night and day
Took my heart to the limit,
and this is where I stay
♫

      Pinaglalaban ng aking isipan ang kantang 'yan habang nababalot ang buong lugar ng "Love The Way You Lie" ni Rihanna. Sa bawat tunog na pinakakawalan ng speaker, masasabi kong may kalumaan na ito. Parang napilitan lang mag-rap si Eminem habang may sipon. Mahigit kalahating oras na ang nakalipas pero nakatapak pa rin ang aking black leather shoes sa parehong lugar simula kanina. Sa kinakalawang na sahig na pinatungan ng manipis na sapin gawa sa goma. Sa gitna ng bus. Conscious pa rin ako sa poise ko kahit alam kong medyo bumagal ng takbo ng bus at madadagdagan pa ang tagal ng pagtayo ko dito. Pagkatapos kasi ng maeksenang pagpreno kanina ni manong drayber, nagdahan-dahan na siya sa pagpapatakbo ng bus para siguro ipakita sa mga nanlilisik na matang nakatitig sa kanya na maingat na siya sa pagmamaneho. Sa tingin ko, kating-kati na siyang takpan ang nakapinturang mensahe sa may pintuan ng bus na nagsasabing: "How's my driving?" at contact numbers ng operator at LTFRB. Sinuyod ko na naman ng tingin ng mga pasahero. Sino kaya sa kanila ang maglalakas-loob na itsismis ang mga kinauukulan? At mas mahalaga, sino kaya sa kanila ang naka-register sa Unlimited Texts? Kung hindi ka maka-relate sa mga salitang nababasa mo, malamang hindi mo pa nababasa ang unang parte ng istorya. Kung hindi pa nga, pindutin mo muna ang ebak. Wag kang mag-shortcut Brod! Masama sa kalusugan ang lahat ng instant.

      Ilang sadali pa ang lumipas nang matanaw ko ang paraiso. May isang maaliwalas at malawak na cottage na napapalibutan na puting tela, isang duyan na gawa sa nilalang rattan, mga ligaw na halamang gumagapang sa hindi mabilang na butil ng buhangin, at ang orange na araw na unti-unting sumasawsaw sa dagat. Idagdag pa ang isang maliit puno ng niyog na halatang dinagdag lang sa karatula gamit ang Photoshop. Oo. Karatula lang ng isang beach resort ang natatanaw ko. Sa ibaba ng karatula ay isang mensaheng maingat na inimprenta gamit ang itim na tinta. "You're just 1 kilometers away from the paradise." Hindi 'yan typographical error. Pinadami lang talaga nila ang isang kilometro. Medyo gumaan ang aking pakiramdam nang huminto ang bus sa tapat ng karatula. Hindi dahil sa maaliwalas na eksena ng sunset pero dahil ang karatulang ito ang palatandaan na nangangalahati na ako sa aking isang oras na byahe na sigurado akong hindi lang isang oras ang itatagal.

Bawal basahin ang kasunod!

Bus Torture? (Part 1)

      "Manong, sa tabi lang po!". Narinig ko ang boses ng isang babae mula sa pahuling parte ng bus. Agad kinuha ng konduktor ang pisong nakasiksik sa kanyang kanang tenga, hinawakan ng mahigpit na parang nagpipiga ng kalamansi, at ginamit pangkatok sa bakal na hawakan sa gitna ng bus. Isa. Dalawa. Tatlo. Tatlong sunud-sunod na taginting ng mga bakal. Biglang tinapakan ni manong drayber ang preno, na sinamahan pa niya ng pagkagat sa labi. Magkahalong pagkagulat, na parang nakakita ng floating kabaong, at panggigigil, na parang nagpipigil ng paglabas ng makapangyarihang utot, ang nakita ko sa mukha niya. Ilang sandali lang, napuno ang loob ng bus ng iba't ibang boses. Parang contest sa isang pyesta sa baranggay, palakasan ng sigaw. Narinig ko ang ilang pangalan ng mga santo. Ang iba pinaikli na lang, "Susmaryosep!". Oha! Shortcut nga naman. May isang ale namang sa dinami-rami ng pwedeng masabi eh 'yon pang X-rated, sabay takip ng mga kamay sa kanyang bibig na para bang hindi niya nakontrol ang pagbigkas ng mga oras na 'yon. Syempre hindi mawawala ang mga sumpa. Pero sa lahat ng ingay, nangibabaw ang pagkiskis ng apat na gulong ng bus sa aspaltong kalsada at ang boses ng isang lola na may tungkod na walang ibang nasabi kundi "Kabayo ka!".

      Isang biglang pagpreno! Mahigpit ang kapit ng kanan kong kamay sa bakal sa gitna ng bus, at ang kaliwa naman ay sa isang sandalan sa aking harapan para hindi ako tumalsik papunta sa unahan ng bus. Tagumpay naman ako. Nakatayo pa din akong nagte-text at inaalagaan ang poise, kahit na lampas kalahating oras na akong ganito ang posisyon sa gitna ng bus. Magaan naman ako kaya kayang-kaya kong kontrolin ang aking bigat. Kaya lang pinahirap ng isang babae sa aking likuran ang pagpipigil kong mapatilapon. Siguro kaedad ko lang siya, at kasingbigat. Kaya parang nadoble ang aking bigat nang mapayakap siya sakin sa pagpreno ng bus. Napunta sa harapan ko ang nakalugay niyang buhok kaya feeling ko tuloy ang haba-haba ng hair ko. Maayos ang pagkakakulot ng kanyang buhok at halatang pinakulayan ng brown. At kung sasabihin niya sakin na "Shinampoo ko lang 'yan!", hindi ako maniniwala. Pero okey lang, cute naman si Ate. Napatalsik ang hawak niyang wallet sa unahan. Purple 'yon na may floral design at may naka-drawing na malaking ulo ni Hello Kitty. Naisip ko tuloy kung ano nga ba ang hitsura ng katawan ni Hello Kitty. Nasundan ng mga mata ko ang pagtalsik ng wallet niya hanggang mapapunta 'yon sa may kanang paa ng isang lalaking naka-uniform pang-school na napayakap sa isang malaking plastik ng mga Boy Bawang sa kanyang harapan. Halos nakaluhod na siya at siguro, kung wala ang pinagsama-samang mga korniks sa kanyang harapan, napasudsod na ang ilong niya sa sahig ng bus. Salamat Boy Bawang! Siya nga pala ang lalaking nakatayo sa unahan ko. Hinigpitan ko ang aking bibig para pigilin ang pagtawa. Napansin ko din ang konduktor na gumagapang-gapang sa gitna ng bus at sinisilip ang bawat sulok. "Pucha! Tumalsik pa 'yung piso!" Lalo akong nahirapang magpigil ng tawa hanggang mabaling ang atensyon ko sa boses ng isang lalaki. "F#cking shit talaga!" Wow! Sosyal ng pagmumura. Pang stateside. Paglingon ko, nakita ko ang tindero na mais na bente pesos ang tatlo. Pinupulot niya ang mga nakabalot na mais na napatalsik din kung saan-saan habang paulit-ulit ang English version niya ng pagmumura. Madami-dami na ring naganap pero ramdam ko pa rin ang bigat ng babaeng nakasandal sa aking likuran. Nag-eenjoy? Yumuko ako para kunin ang wallet na may pagmumukha ni Hello Kitty, at para na rin ipa-realize kay Miss Cute na kanina pa natapos ang pagpreno. Nang makuha ko na, inikot ko ang wallet at nakita ko ang kadugsong na katawan ni Hello Kitty. Mali pala ang nasa isip ko. May naramdaman akong tumatalsik-talsik sa aking mukha. Pagtingala ko, nakita kong nagpapagpag ng polo ang lalaking nakayapos kanina sa mga Boy Bawang. Iniabot ko ang wallet sa may-ari. "Salamat. Ano bang nangyari?" Hindi ko alam kung nagmamaang-maangan siya o kung natutulog siya nang prumeno ang bus, pero naputol ang aking pagmumuni-muni. "Excuse po." Heto na ang babaeng nagpatigil ng bus. Estudyante din pala siya. Sa highschool siguro. Nakasabit sa kanyang kanang braso ang isang bag na may nakakabit na bakal na letrang 'G' sa gitna, at limang sliding folders naman na assorted ang kulay ang niyayakap ng kanyang kaliwang braso habang tinatahak niya ang obstacle course ng gitna ng bus. Nilakdangan niya ang isang asong puti na mukhang mamahalin ang breed. Pagkatapos ay ang dalawang karton na kulungan ng manok na hindi ko masilip kung may laman sa loob. May mga bagahe ng pasahero sa gitna, kasama na 'yong sa akin, at mismong mga pasahero. "Excuse po." Inulit na naman niya. Lumakad siya ng patagilid nang dumaan siya sa akin. Tumagilid naman ako para lumuwang ang daan. Sinundan ko siya ng tingin papunta sa unahan ng bus kung saan nandoon ang nag-iisang pinto palabas. Napansin ko ang mukha ng drayber dahil sa salamin na halos katapat na ng kanyang buhok na pinatirik na gel. Halata sa kanyang mukha ang pagkainip. Parang nanonood ng sineng hindi niya maintindihan ang takbo ng istorya. Katulad ng itsura mo ngayon, habang hinahanap mo ang kasagutan kung nararapat ba ang pamagat ng post na ito.

Bawal basahin ang kasunod!