Tinulak ko...Blag!!!
Nagtinginan ang mga tao sa loob. Napatungo ako at saka ko lang napansin ang mga karatulang nakasabit. "Welcome. We're open." at "PULL". As usual, dinaan ko na lang sa ngiti ang lahat. Nagsayawan at nag-umpugan ang mga nakabiting bakal ng wind chime sa pagbukas ko ng salaming pintuan.
Actually, first time kong magpagupit ng buhok sa isang salon. Nasanay ako sa mga barber shops d'yan lang sa tabi-tabi.
"Good evening, Sir."
May tatlong lalaki sa loob. Isang nagpapagupit at dalawang nakaupo lang sa waiting area at nakatitig sa kawalan. May tatlo ring babae. Sa suot nila, masasabi kong dito sila nagtatrabaho. Relax na relax lang sila na nakalupagi at nagtsitsismisan. Bukod sa mga nabanggit, walang ibang laman ang salon na 'yon kundi mga hair stylists - mahahaba ang buhok ng ilan, nakapuyod, naka-make-up, nakasuot ng damit pambabae. Lahat sila, bading.
"Haircut po."
Ikinumpas ng isa ang kanyang kamay na waring inaalok sa akin ang isang bakanteng upuan. Sa hitsura niya, masasabi kong nasa pagitan siya ng trenta at kwarenta. Lumapit ako. Umupo. Tinanong kung anong gupit ang gusto ko. At sinimulan na n'yang gamitin ang gunting sa kanyang kamay.
Naiingayan ako sa paligid. Nakakarinig ako ng maseselang mga salita. Bastos at hindi katanggap-tanggap sa pandinig ng ilan. Mga salitang kung sasambitin ko sa harap ng lola ko, plaster ang hahalik sa aking mga labi - at samahan pa ng ilang sumpa. Mga salitang mapapasama ang blog na ito sa +18 category kung sasabihin ko pa. At ilang pagpapalitan ng mga salitang hindi ko alam ang kahulugan. Sabi ko nga, sanay ako sa mga barbero. Magsasalita lang sila kung may bagong laban si Manny Pacquiao o kung may exciting na nangyayari sa pinapanood nila sa TV. Medyo, nabago ang mood ko sa mga naririnig ko. Gusto kong lumabas na lang ng tahimik para takasan ang lahat. Pero teka! Ayoko namang mag-ala model sa gitna ng kalsada na isang side pa lang ng ulo ko ang nagugupitan. Baka biglang makita ko si crush, mahirap na. At isa pa, ano bang ikaiinis ko. Wala naman, 'di ba? Wala nga ba dapat?
Kinakausap ako paminsan-minsan ng nagpapaiksi ng buhok ko. Sa kalagitnaan ng kanyang ginagawa, tinanong n'ya ako.
"Alam mo ba kung ano ang SMP, baby?"
Ayoko ng tawag n'ya sakin. Pero sa sinabi n'ya, naisip ko ang iced tea TV ad ni Neil Coleta. Na-imagine ko tuloy ang script na na-memorize ko na dahil palagi kong naririnig. Pero mali pala ako.
"Samahan ng Mga Paminta!"
Ano daw? Hindi ko na-gets. Buti may kadugsong na explanation.
"Mga nagro-robot-robotan. Ang popogi. Ang ma-macho. 'Yun pala churvalu! Nakakainis!"
Medyo na-gets ko ang ibig n'yang sabihin. Nakakainis. Pareho lang kaming naiinis. Siya sa mga tinatawag niyang paminta. At ako naman sa pagpasok ko sa salon na ito. Parehong hindi ko alam kung bakit.
***
Whooosh! Flashback.
"In a single word, ano ang ayaw n'yo sa mga bading?"
